Οι απαιτήσεις για αισθητικες αποκαταστάσεις έχουν αυξηθεί αρκετά τα τελευταία χρόνια. Το φαινόμενο αυτό έχει επιφέρει διχογνωμία στο οδοντιατρικό επάγγελμα, καθώς το marketing των εταιρειών οδοντιατρικων υλικών σε συνδιασμό με τα media και τα social networkings, έχουν οδηγήσει σε αισθητικές ‘’υπερθεραπείες’’ , χωρίς να λαμβάνεται υπόψην η αναλογία ρίσκου προς όφελος. Από την άλλη πλευρά, σήμερα διαθέτουμε νέα υλικά και τεχνικές , που δεν προσφέρουν μόνο λειτουργικότητα αλλά και άριστη αισθητική.
Το οδοντιατρικό αμάλγαμα (ή αλλιώς το μαύρο σφράγισμα), χρησιμοποιείται για πάνω από 175 χρόνια στην αποκατάσταση τερηδονισμένων δοντιών. Η βιωσιμότητά του ανέρχεται της 10ετίας, λόγω της μεγάλης του σκληρότητας, αντοχής και αντιτερηδονογόνου δράσης του. Η τεχνική έμφραξης των δοντιών με αμάλγαμα είναι απλή, γρήγορη και οικονομική. Παρ’όλα αυτά, η αντιαισθητική του εμφάνιση και ο κίνδυνος τοξικότητας των ατμών υδραργύρου που περιέχει, κυρίως για το ιατρικό προσωπικό και το περιβάλλον, τείνουν να το εκτοπίσουν από την καθημερινή οδοντιατρική πράξη. Επιπλέον, η παρασκευή των δοντιών για μαύρο σφράγισμα απαιτεί τη δημιουργία “εσοχών” και “σχήματος συγκράτησης” (μηχανικής) με αποτέλεσμα την αφαίρεση ‘’υγιούς’’ οδοντικού ιστού.
Αντίθετα, τα λευκά σφραγίσματα, θεωρούνται συντηρητικές αποκαταστάσεις καθώς ‘’συγκολούνται’’ με το δόντι και δεν απαιτούν την αφαίρεση επιπλέον οδοντικής ουσίας, πέραν της τερηδονισμένης. Ιδιαίτερα, τα καινούρια υλικά που διαθέτουμε σήμερα, έχουν άριστη αισθητική και βελτιωμένες ιδιότητες, όσον αφορά την αντοχή τους. Παρόλα αυτά, οι σύνθετες ρητίνες (λευκά υλικά) εξακολουθούν να παρουσιάζουν μειονεκτήματα, όπως την εμφάνιση δευτερογενούς τερηδόνας, μετεγχειρητικής ευαισθησίας και αυξημένης αποτριβής. Η τεχνική έμφραξης με ρητίνες απαιτεί χρόνο και το κόστος ποικίλει, ανάλογα με το μέγεθος της έμφραξης, καθώς θεωρούνται αισθητικές αποκαταστάσεις. Επίσης, απελευθερώνουν στη στοματική κοιλότητα ουσίες όπως η φορμαλδεύδη και TEGDMA (triethylene glycol dimethaclylate) οι οποίες ενοχοποιούνται για την τοξική τους δράση, και εμφάνιση αλλεργιών και λειχήνα, θέτωντας υπο αμφισβήτηση την βιοσυμβατότητά τους, παγκοσμίως.
Ο οδοντίατρος είναι ο πιο αρμόδιος για να εκτιμήσει τη βλάβη που έχει υποστεί το δόντι σας από την τερηδόνα και να το αποκαταστήσει με το κατάλληλο υλικό. Σαφώς, όσον αφορά την πρόσθια περιοχή, η λύση επιλέγοντας μια αισθητική αποκατάσταση είναι μονόδρομος, παρόλα αυτά για τα υπόλοιπα δοντια χρειάζεται μια πιο προσεκτική προσέγγιση και σχέδιο θεραπείας, το οποίο εξαρτάται από το δόντι, την έκταση της βλάβης του, το τι υλικά υπάρχουν στο δόντι του αντίθετου φραγμού και πόσο δυνατα δαγκώνει ο ασθενής. Ιδιαίτερο ρόλο παίζει επίσης η εμπειρία και η εξειδίκευση του οδοντιάτρου, καθώς τα συγχρονα υλικά-αναφερόμενων των ρητινών- απαιτούν συγκεκριμένες τεχνικές και χρόνο προκειμένου να ξεπεραστούν πολλά από τα μειονεκτήματα τους, πράγμα το οποίο όμως ανεβάζει το κόστος της θεραπείας. Η ορθή επιλογή περιστατικού από τον κλινικό και η χρήση των κατάλληλων υλικών/τεχνικών ανά περίπτωση, σε συνδιασμό με τις ανάγκες του κάθε ασθενούς θα οδηγήσουν σε μία λειτουργική και αισθητική θεραπεία, με υψηλό ποσοστό επιβίωσης.